Xo‘jayinim ko‘pincha hech qanday sababsiz meni zinoda ayblab, tuhmat qilaveradilar. Juda qattiq urishganimizda: “Sen mening xotinim emassan, sen bilan yashashni xohlamayman, ket!” — dedilar. Bu gapni ikki-uch marta takrorladilar. Keyin: “Unda menga javobimni bering”, desam: “Javob — ket! Yo‘qol!” — dedilar.
Keyin jahllari bosilgach: “Bu gaplarni dildan aytmaganman”, deydilar. Men esa bunaqa yashay olmayman. Javobimni bering, desam, ketqizmaydilar, lekin zinoda ayblab, tuhmat qilaveradilar.
Oxirgi safar men shart qo‘ydim: “Agar yana tuhmat qilsangiz, uch taloq tushadi”, deb ayting, dedim — va ular aytdilar. Shunga qaramay, keyin ham tuhmat qildilar.
Iltimos, menga to‘g‘ri yo‘l ko‘rsating, nasihat bering. Bizning birga yashashimiz to‘g‘ri bo‘ladimi?