Bu fikrlaringiz — barchasi shaytonning vasvasasidir. Alloh taoloni tanib olgan, Unga iymon keltirgan inson “hayotdan toʻydim, jonimni olsin” deb duo qilmaydi. Chunki Alloh taolo bizni bu dunyoga behuda yubormagan, biz hammamiz tugʻilish va oʻlim orasida sinovdamiz.

Imtihon bor ekan, sabr qilish shart. Alloh bizni oʻzi xohlagan vaqtida oladi. U zot Qur’onda aytgan: “Senga o‘lim kelguncha ibodat qil.” Bu faqat namozni emas, balki sabrni, Allohga bo‘lgan to‘liq bo‘ysunishni bildiradi. Har qanday holatda ham Uning amriga itoat etish ibodatdir.

Siz: “Bunday duo qilishimga yetarlicha sabablarim bor,” deyapsiz. Lekin bilingki, dunyoda muammosiz inson yo‘q. Har kimning sinovi har xil, kimdadir og‘irroq, kimdadir yengilroq ko‘rinadi. Biroq har bir sinovning ortida Allohning hikmati bor.

Masalan, qamoqxonadagi ayollar haqida eshitamiz — ularga hayvonday munosabatda bo‘lishgan, qiynalishgan, ba’zilari o‘lib ketgan. Lekin sabr qilganlar bor, bu sabr esa ularga Alloh oldida katta daraja olib keladi.

Har tunning bir tongi bo‘ladi. Sizning farzandingiz ham Alloh xohlasa, kelajakda sizga baxt keltiradigan, qiyomatda shafoatchi bo‘ladigan farzandga aylanishi mumkin. Undan voz kechmang. Aksincha, Allohdan uning baxtini, sog‘ligini, imonini so‘rang.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytganlar: “Ista’in billahi wa la ta’jiz” – ya’ni: “Allohdan yordam so‘ra va ojiz bo‘lib qolma.” Shuning uchun harakat qiling, sabablarni ushlang, iymonni mahkam tuting.

O‘ziga o‘lim tilash — bu og‘ir gunohdir. Bu Allohning imtihonidan qochish, Uning taqdiriga norozilik bildirishdir. Bunday fikrni yuragingizdan haydang. Allohdan sabr va kuch so‘rang. U siz bilan birga. Alloh rahmli va qudratli zotdir. Sizni bu holatdan ham chiqarishga qodirdir.

Vallohu a’lam.