**Albatta, ayol kishi o‘zining haqqi bo‘lgan narsani so‘rashga haqqi bor. Ya’ni “haq” degani — talab qilinadigan narsa, demak, haqqi bo‘lgandan keyin uni so‘rashi tabiiy. Lekin ayol kishining so‘rayotgan narsasi ba’zan o‘zi uchun haq bo‘lmasligi mumkin, ya’ni eridan haqqidan tashqari ko‘p narsalarni talab qilib yuborishi ham ehtimol.

Ba’zan esa o‘zining haqiqiy haqqini so‘rayotgan bo‘lishi mumkin. Shu holatga qarab hukm chiqariladi. Ya’ni “ayol kishi eridan hech narsa so‘ramasligi kerak” degan joy yo‘q. Agar haqqi bo‘lsa, talab qiladi, haqqi bo‘lmagan narsani esa talab qilishga haqqi yo‘q. Masalan, haqqi bo‘lmagan narsalarni — erdan, uning toqatidan tashqari nafaqani talab qilish — bu to‘g‘ri emas.

Shunga o‘xshash, ortiqcha va zarur bo‘lmagan narsalarga sarflash, masalan, “uyni shunday qilamiz, bunday bo‘yab chiqamiz” deyishi va erning imkoniyati yetmaydigan holatlarda ayol talab qilsa — bu to‘g‘ri bo‘lmaydi. Agar erning toqati yetmaydigan narsalarni ayol kishi talab qilsa yoki er majbur emas bo‘lgan ishlarga majbur qilsa, bu noto‘g‘ri bo‘ladi.

Ammo o‘zining haqqi bo‘lgan narsalarni — masalan, ma’ruf (urf-odatlarga muvofiq) kiyimlar, ro‘zg‘or, farzandlar uchun nafaqa kabi narsalarni — albatta, er kishi ta’minlashi kerak va xotin kishi ularni talab qilishga haqlidir. Aks holda, ba’zan ayrim erkaklar umuman ro‘zg‘or qilmay, oilasiga qaramay yuraveradi.”**