Yo‘q, ota o‘z farzandini sotishga mutlaqo haqli emas. Hatto u farzand emas, o‘zini ham sotishga haqqi yo‘q. Masalan, bir inson: “Men bugundan boshlab qulman, meni falon pulga oldilar, endi bilganingizni qilinglar”, deb aytolmaydi. Chunki odam o‘z-o‘zini sotishga yoki qul qilishga haqli emas.

Bu – Allohga tegishli. Farzand ham, ota-onaning o‘zi ham Allohniki. Bizning jonimiz ham, ruhimiz ham Allohga tegishli.

Shuning uchun odam o‘z joniga qasd qilishi ham mumkin emas. Chunki bu Allohning mulkiga xiyonat hisoblanadi. O‘zini o‘ldirgan kishi katta gunoh – kabirani sodir etgan bo‘ladi.

Farzand ustidan otalik huquqi bor, ammo bu uni sotish yoki unga mulk sifatida munosabatda bo‘lish huquqini bermaydi. Farzand – sizning nomingizda bo‘lishi mumkin, lekin bu uni sotish, ekspluatatsiya qilish, go‘yoki mulkingizdek foydalanish huquqini bermaydi.

Masalan, “Go‘sht kerak bo‘lib qoldi, bolani so‘yib olay”, degan fikrni hech kim ilgari surolmaydi. Yoki “Farzandimning qo‘li kerak emas, kesib tashlayman”, deyishga ham hech kimning haqqi yo‘q. Chunki u inson – Alloh bergan ruhga ega hur (ozod) banda. Uni sotish, jismoniy zarar yetkazish – bu insoniylikka, shariatga zid.

Shariatda hur odamni sotgan odam haqida og‘ir ogohlantirishlar bor. Qiyomat kuni Alloh taolo uch toifa odamga O‘zi dushman bo‘lishini aytadi. Ularning biri – hur odamni sotgan kimsadir.

Vallohu a’lam.