Agar tayammum qilish uchun suvning yo’qligi yoki kasallik tufayli foydalana olmasligi kabi sabablar bo’lsa , tayammum tahorat va g’usl o’rnini egallaydi. Demak, Junub bo’lgan kishi (mani oqishi sababli namoz o’qisa) tayammum qilib, namoz o’qisa, suv topgach, g’usl qilishi kerak bo’ladi.

Bunga Qur’on va Sunnat dalolat beradi.

• Alloh taolo aytadi:

{Ey iymon keltirganlar! Namoz o‘qishni niyat qilganingizda, yuzlaringizni va qo‘llaringizni tirsakgacha yuving, (ho‘l qo‘llaringizni) boshingizga suring va oyoqlaringizni to‘pig‘igacha yuving. Agar Janaba ạ (mani oqishi sababli nopoklik) bo’lsangiz , o’zingizni poklang (butun tanangizni yuving). Agar kasal bo‘lsangiz yoki safarda bo‘lsangiz yoki sizlardan birortangiz tabiat chaqirig‘iga ijobat bo‘lgandan keyin kelsa yoki ayollar bilan aloqada bo‘lgan bo‘lsangiz (ya’ni jinsiy aloqada bo‘lsangiz) va suv topmasangiz, toza tuproq bilan tayammum qiling va U bilan yuzlaringiz va qo’llaringiz.» (Moida, 6).

“Shunday qilib, Alloh taolo bizlarga kichik va katta poklanishni farz qildi va ularning har birining o‘rnini tayammum egallashi mumkin”. ( Majmu` al-Fatova shaklidagi so’nggi iqtibos , 21/396 Shayxul-Islom Ibn Taymiya). Kichik tahorat tahorat, katta tahorat esa g’usldir.

• Imron ibn Husayn (roziyallohu anhu)dan Imron ibn Husayndan (344 va 348) rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bir kishini namoz o‘qimay turib, uzoqlashayotganini ko‘rdilar. odamlar. U: «Ey falonchi, seni odamlar bilan namoz o‘qishdan nima to‘xtatdi?» dedilar. «Yo Rasululloh, men Junub bo‘ldim, suv yo‘q», dedilar. U: “Sen toza tuproqdan foydalaning, chunki bu sizga kifoya qiladi”, dedi. Boshqa bir rivoyatga ko‘ra, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam suv topib, Junub bo‘lgan kishiga bir idish suv berib: “Bor, buni o‘zingga quyib ber”, dedilar.

“Bu tayammumning poklanish vositasi ekanligiga va suv oʻrniga yetarli ekaniga dalolat qiladi, lekin agar suv boʻlsa, undan foydalanish kerak. Shuning uchun Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga, garchi yangi Janob Janobi bo‘lmagan bo‘lsa ham, uni o‘z ustiga to‘kishni buyurdilar”. ( Ibn Usaymin, 11/239, ” Majmu` al-Fatova” dan so’nggi iqtibos )

• Muslim (368) rivoyat qiladilar: “Bir kishi Umar roziyallohu anhuning huzurlariga kelib: “Men Junub bo‘ldim, suv topolmayapman”, dedi. U zot: “Namoz o’qimanglar”, dedilar. Ammor aytdilar: “Ey amirul-mo‘min, sen bilan men safarda bo‘lganimizda, Junub bo‘lib, suv topolmay qolgan paytimizni eslaysanmi? Siz namoz o‘qimadingiz, lekin men tuproqqa dumalab duo qildim, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Qo‘llaringiz bilan yerga urib, yuz va qo‘llaringizni artsangiz kifoya edi. Umar: «Allohdan qo‘rq, ey Ammor!» dedilar. U zot: «Agar hohlasang, rivoyat qilmayman», dedi. Umar: «Sizning gaplaringizni qabul qilamiz», dedilar. Boshqa bir xabarga ko‘ra, Ammor: “Ey amirul-mo‘minlar, agar xohlasang, mansabing tufayli buni hech kimga aytmayman”, dedilar.