Bismillah,

Alloh taologa hamdlar, undan keyin payg‘ambar kelmaydigan oxirgi payg‘ambar, uning oilasi, sahobalari va qiyomatgacha ularga yaxshilik bilan ergashganlarga salovot va salomlar bo’lsin.

Bunday holatda agar siz namozni buzib, qayta “Allohu akbar” deb eringizga qo‘shilganingizda, ixtilofdan chiqqan bo‘lardingiz. Chunki bu holda namoz jamoat bo‘lib qoladi.

Agar namoz o‘rtasida turib, eringizni imom deb niyat qilsangiz-chi? Bu ham masala bo‘lib, ulamolar o‘rtasida bahs qilingan.

Bunga dalil sifatida Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhuning voqeasini keltirish mumkin. Rasululloh ﷺ hayotlarining oxirlarida kasal bo‘lib qolgan paytlarida Abu Bakr roziyallohu anhu masjidda imom bo‘lib namoz o‘qiyotgan edilar. Keyin Rasululloh ﷺni sahobalar suyab olib chiqishdi, oyoqlari yerda sudralgan holda. U zot imomning chap tomoniga o‘tirgizildi. Rasululloh ﷺ imom bo‘ldilar, Abu Bakr esa imomlikdan chiqib, imomga ergashgan muqtadi bo‘lib qoldi. U zot qaytadan “Allohu akbar” deb namozni boshlamadilar, balki davom etayotgan namozni Rasulullohga iqtido qilib yakunladilar.

Bu voqea shuni ko‘rsatadiki, namoz davomida ham iqtido qilish joiz. Demak, agar siz namozni davom ettirib eringizga iqtido qilgan bo‘lsangiz, bu ham joiz bo‘ladi.

Ammo hanafiy ulamolar aytishicha, bunday holda namozni buzib qaytadan eringizga qo‘shilish afzal. Chunki shunda ixtilofdan chiqiladi. Agar buzmay qo‘shilsa ham, yuqoridagi Abu Bakr Siddiq voqeasidan dalil borligi sababli joiz bo‘ladi.

Aslida barchasi niyatga bog‘liq. Rasululloh ﷺ aytganlar:

“Amallar niyatga bog‘liqdir.” (Buxoriy, Muslim)

Shuning uchun sizning niyatingiz qaysi bo‘lgan bo‘lsa, hukm ham shunga qarab bo‘ladi.

Vallāhu a‘lam.