Bismillah,

Alloh taologa hamdlar, undan keyin payg‘ambar kelmaydigan oxirgi payg‘ambar, uning oilasi, sahobalari va qiyomatgacha ularga yaxshilik bilan ergashganlarga salovot va salomlar bo’lsin.

Agar bir ayol ilgari xatoga yo‘l qo‘yib, poklikni yo‘qotgan bo‘lsa, lekin keyinchalik chin dildan tavba qilgan bo‘lsa — u najas yoki iflos ayolga aylanmaydi. Shariatga ko‘ra, tavba qilgan inson – go‘yoki gunoh qilmagan kabi bo‘ladi.

Qur’onda “Toyyiblar toyyibalarga” degan oyat (Nur surasi, 26-oyat) bor. Ba’zi tafsirlar bu oyatni shunday tushuntiradiki: pok amallar pok odamlardan chiqadi, iflos amallar esa ifloslardan. Bu, odatda, doimiy jinoyat qiluvchi va tavba qilmaydigan kishilarga tegishli.

Agar bir ayol (yoki erkak) oldin zino qilgan bo‘lsa-yu, bu ishidan chin dildan tavba qilgan bo‘lsa — bu kishi “zino qiluvchi” ligicha qolmaydi, balki Alloh uni mag‘firat qiladi. Hattoki, tavbadan keyingi holati ba’zan gunoh qilmagan holatdan ham afzalroq bo‘ladi — agar tavbasi chin, samimiy va Allohdan qo‘rqib bo‘lsa.

Ota-onaning vazifasi:

Agar qizning ota-onasi bu holatni bilgan bo‘lsa, kelin nomzodiga bu haqida yashirmay aytishlari lozim edi. Chunki bu – nikohda muhim ma’lumot sanaladi. Yashirish – xiyonat va aldov bo‘ladi. Lekin bu holatda hukm berganda aniq dalil kerak, faqat gumon bilan odamni gunohkor deb bo‘lmaydi.

Agar erkak bu holatdan norozi bo‘lsa:

Agar kuyovning ko‘ngli bu ishga to‘lmasa, halol yo‘l bilan taloq berishi mumkin. Lekin qizni haqorat qilish, “sen iflossan” deyish, uni kamsitish – haromdir. Chunki u Alloh bilan o‘rtasida bo‘lgan ishda tavba qilgan bo‘lishi mumkin, bu esa sizga bog‘liq narsa emas.

Ammo agar ayol (yoki erkak) bu gunohni odatiy qilib olgan, ya’ni doimiy zino qilayotgan bo‘lsa – u holda ular bilan yashash joiz emas.

Xulosa:
Tavba qilgan odamni ayblamaslik kerak. Gunohdan qaytgan kishi – Allohga yaqinlashgan bo‘ladi. Lekin agar gunohda hali ham davom etayotgan bo‘lsa, bu boshqa masala bo‘lib, u holda yashash mumkin emas.

Vallāhu a‘lam.