Bismillah,

Alloh taologa hamdlar, undan keyin payg‘ambar kelmaydigan oxirgi payg‘ambar, uning oilasi, sahobalari va qiyomatgacha ularga yaxshilik bilan ergashganlarga salovot va salomlar bo’lsin.

Albatta, har xil holatlar bo‘ladi. Agar ayol: “O‘zimni o‘ldiraman”, — degan darajagacha yetgan bo‘lsa, bu holatga jiddiy yondashish lozim. Bunday vaziyatda atrofdagilar befarq bo‘lmasligi, “qachon o‘zini o‘ldirarkin”, deb chetda tomoshabin bo‘lib turmasligi kerak.

Qur’onda mo‘minlar bir-birining valisidir — ya’ni himoyachisi, yordamchisidir — deb marhamat qilingan. Mo‘min kishi o‘lib qolgach janozasida qatnashishdan oldin, u hali tirik chog‘ida uning dardiga, muammosiga e’tibor berishimiz kerak.

Shu bois, bunday holatda yaqinlar, islohchi kishilar aralashib, vaziyatni to‘liq o‘rganib chiqishlari lozim. Agar holat chindan og‘ir bo‘lsa, bu oilada hayr va baraka ko‘rinmayotgan bo‘lsa, ajratish haqida qaror chiqarilishi mumkin.

Shuningdek, aytayotganingizdek, erdan: “Agar yana ursam, taloq tushadi”, — degan shartni yozib olish ham mumkin. Agar u bunday hujjatga imzo chekkan bo‘lsa, keyinchalik uradigan bo‘lsa, taloqning o‘zi ro‘y beradi. Bu yo‘l bilan uni o‘zini nazorat qilishga undash mumkin.

Bu ham bir isloh usuli. Demak, bu masalada jiddiy isloh ishlari olib borilishi kerak. Muslima ayolni urish, uni ruhiy bosim ostida yashashga majburlash — og‘ir zulmdir. Bu holatga jiddiy yondashib, kerak bo‘lsa, shar’iy va huquqiy choralar ko‘rilishi lozim.

Vallohu a‘lam.